کلرامبوسیل 2mg قرص خوراکی
CHLORAMBUCIL 2mg ORAL TABLET
- نام عمومی انگلیسی: CHLORAMBUCIL 2mg ORAL TABLET
- نام برند انگلیسی: LEUKERAN®
- نام عمومی فارسی: کلرامبوسیل 2mg قرص خوراکی
- نام برند فارسی: لوکران®
- سازنده: Excella Gmbh
+ موارد بیشتر
- بستن
کد :eRx102265
قیمت : 200,000 تومان
مشخصات محصول
کلرامبوسیل 2mg قرص خوراکی
CHLORAMBUCIL 2mg ORAL TABLET
مشخصات محصول
-
نام عمومی انگلیسیCHLORAMBUCIL 2mg ORAL TABLET
-
نام برند انگلیسیLEUKERAN®
-
نام عمومی فارسیکلرامبوسیل 2mg قرص خوراکی
-
نام برند فارسیلوکران®
-
سازندهExcella Gmbh
-
کد eRxeRx102265
نقد و بررسی
کلرامبوسیل 2mg قرص خوراکی
CHLORAMBUCIL 2mg ORAL TABLET
توضیح کوتاه در مورد دارو و کاربرد آن :
دارو به صورت قرص روکش دار حاوی 2 میلی گرم کلرامبوسیل می باشد که به گروه دارویی سایتو توکسیک ها تعلق دارد. این دارو در درمان برخی سرطان ها که خون و سیستم لنفاوی را تحت تاثیر قرار می دهند
لوکران در موارد زیر مصرف می شود:
بیماری هوچکین، انواع خاصی از لنفوم غیر هوچکین، لوسمی لنفوسیتی مزمن، Waldenstorm’s macroglobulinaemia
احتیاطات و هشدارها:
لوکران یک ترکیب سایتوتوکسیک فعال است که باید فقط تحت نظر پزشک متخصص دارای تجربه در خصوص تجویز داروهای مشابه مصرف شود.
در بیماران مبتلا به نقص سیستم ایمنی، استفاده از واکسن های زنده میتواند باعث بروز عفونت شود. بنابراین، ایجاد ایمنی با واکسن های زنده توصیه نمی شود.
تاثیر بر رانندگی و کار با ماشین آلات:
اطلاعاتی موجود نمی باشد.
شرایط نگهداری:
در دمای بین 2 تا 8 درجه سانتی گراد نگهداری شود.
لوکران یک ترکیب سایتوتوکسیک فعال است که باید فقط تحت نظر پزشک متخصص دارای تجربه در خصوص تجویز داروهای مشابه مصرف شود.
در بیماران مبتلا به نقص سیستم ایمنی، استفاده از واکسن های زنده میتواند باعث بروز عفونت شود. بنابراین، ایجاد ایمنی با واکسن های زنده توصیه نمی شود.
تاثیر بر رانندگی و کار با ماشین آلات:
اطلاعاتی موجود نمی باشد.
شرایط نگهداری:
در دمای بین 2 تا 8 درجه سانتی گراد نگهداری شود.
عمده ترین عارضه جانبی کلرامبوسیل تضفیف مغز استخوان است .لکوپنی، نوتروپنی، ترومبوسیتوپنی کاهش ایمنی، بروز عفونت از عوارض شایع این دارو هستند.
عوارض جانبی احتمالی :
در خصوص این دارو اطلاعات جدید بالینی جهت تعیین فراوانی عوارض جانبی وجود ندارد. شیوع عوارض جانبی بستگی به دوز دارو و درمان ترکیبی با سایر داروهای ضد سرطان دارد.
جدول زیر فراوانی عوارض جانبی را که بطور قراردادی تقسیم بندی شده است، نشان میدهد:
شایع: بدخیمی های خونی حاد ثانویه( شامل لوکمی و سندرم میلو دیسپلاستیک)، به ویژه پس از درمان طولانی مدت با لوکران
اختلالات خون و سیستم لنفاوی
بسیار شایع: ساپرشن مغز استخوان
عوارض بسیار نادر: نارسایی بازگشت ناپذیر مغز استخوان
اگرچه ساپرشن مغز استخوان به وفور رخ میدهد ولی معمولا با قطع لوکران برگشت پذیر است، به خصوص اگر مصرف لوکران طولانی مدت نباشد.
اختلالات سیستم ایمنی
عوارض ناشایع: راش
عوارض نادر: واکنش های آلرژیک مانند کهیر و ادم آنژیونوروتیک به دنبال دوز اولیه یا دوز های بعدی.
سندرم استیونس-جانسون و نکرولیز اپیدرمال سمی
در موارد نادر گزارشاتی از پیشرفت عارضه راش پوستی به شرایط جدی تر شامل سندرم استیونس-جانسون و نکرولیز اپیدرمال سمی وجود دارد.
اختلالات سیستم عصبی
عوارض شایع: صرع در کودکان مبتلا به سندروم نفروتیک
عوارض نادر: تشنج از نوع کانونی یا جنرال در کودکان و بزرگسالان تحت درمان با دوز روزانه یا تحت درمان با دوز بالا به صورت دوره ای
عوارض بسیار نادر: اختلالات حرکتی شامل لرزش، تکانهای ناگهانی و انقباض عضلات اما بدون بروز تشنج، نوروپاتی محیطی
خصوصا بیماران دارای سابقه تشنج مستعد این عارضه جانبی هستند.
اختلالات تنفسی، قفسه سینه و مدیاستن
عوارض بسیار نادر: فیبروز ریوی بینابینی، پنومونی بینابینی
فیبروز ریوی بینابینی شدید در بیماران مبتلا به لوسمی لنفوسیتی مزمن تحت درمان با لوکران به مدت طولانی گزارش شده است. فیبروز ریوی ممکن است با قطع دارو برطرف گردد.
اختلالات گوارشی:
عوارض شایع: تهوع، استفراغ ، اسهال و زخم های دهانی
اختلالات کبدی - صفراوی
عوارض نادر: سمیت کبدی، زردی
اختلالات پوستی و بافت زیر جلدی
عوارض ناشایع: راش
عوارض نادر: واکنش های آلرژیک مانند کهیر و ادم آنژیونوروتیک به دنبال دوز اولیه دارو یا دوزهای بعدی
سندرم استیونس-جانسون و نکرولیز اپیدرمال سمی
در موارد نادر گزارشاتی از پیشرفت عارضه راش پوستی به شرایط جدی تر شامل سندرم استیونس-جانسون و نکرولیز اپیدرمال سمی وجود دارد.
اختلالات کلیوی و دستگاه ادراری
عوارض بسیار نادر: التهاب مثانه استریل
اختلالات عمومی و محل تزریق
نادر: تب حاصل از دارو
عوارض جانبی احتمالی :
در خصوص این دارو اطلاعات جدید بالینی جهت تعیین فراوانی عوارض جانبی وجود ندارد. شیوع عوارض جانبی بستگی به دوز دارو و درمان ترکیبی با سایر داروهای ضد سرطان دارد.
جدول زیر فراوانی عوارض جانبی را که بطور قراردادی تقسیم بندی شده است، نشان میدهد:
| عوارض بسیار شایع | بیش از 1 مورد در هر 10 بیمار |
| عوارض شایع | 1 تا 10 مورد در هر 100 بیمار |
| عوارض نا شایع | 1 تا 10 مورد در هر 1000 بیمار |
| عوارض نادر | 1 تا 10 مورد در هر 10000 بیمار |
| عوارض بسیار نادر | کمتر از 1 مورد در هر 10000 بیمار |
اختلالات خون و سیستم لنفاوی
بسیار شایع: ساپرشن مغز استخوان
عوارض بسیار نادر: نارسایی بازگشت ناپذیر مغز استخوان
اگرچه ساپرشن مغز استخوان به وفور رخ میدهد ولی معمولا با قطع لوکران برگشت پذیر است، به خصوص اگر مصرف لوکران طولانی مدت نباشد.
اختلالات سیستم ایمنی
عوارض ناشایع: راش
عوارض نادر: واکنش های آلرژیک مانند کهیر و ادم آنژیونوروتیک به دنبال دوز اولیه یا دوز های بعدی.
سندرم استیونس-جانسون و نکرولیز اپیدرمال سمی
در موارد نادر گزارشاتی از پیشرفت عارضه راش پوستی به شرایط جدی تر شامل سندرم استیونس-جانسون و نکرولیز اپیدرمال سمی وجود دارد.
اختلالات سیستم عصبی
عوارض شایع: صرع در کودکان مبتلا به سندروم نفروتیک
عوارض نادر: تشنج از نوع کانونی یا جنرال در کودکان و بزرگسالان تحت درمان با دوز روزانه یا تحت درمان با دوز بالا به صورت دوره ای
عوارض بسیار نادر: اختلالات حرکتی شامل لرزش، تکانهای ناگهانی و انقباض عضلات اما بدون بروز تشنج، نوروپاتی محیطی
خصوصا بیماران دارای سابقه تشنج مستعد این عارضه جانبی هستند.
اختلالات تنفسی، قفسه سینه و مدیاستن
عوارض بسیار نادر: فیبروز ریوی بینابینی، پنومونی بینابینی
فیبروز ریوی بینابینی شدید در بیماران مبتلا به لوسمی لنفوسیتی مزمن تحت درمان با لوکران به مدت طولانی گزارش شده است. فیبروز ریوی ممکن است با قطع دارو برطرف گردد.
اختلالات گوارشی:
عوارض شایع: تهوع، استفراغ ، اسهال و زخم های دهانی
اختلالات کبدی - صفراوی
عوارض نادر: سمیت کبدی، زردی
اختلالات پوستی و بافت زیر جلدی
عوارض ناشایع: راش
عوارض نادر: واکنش های آلرژیک مانند کهیر و ادم آنژیونوروتیک به دنبال دوز اولیه دارو یا دوزهای بعدی
سندرم استیونس-جانسون و نکرولیز اپیدرمال سمی
در موارد نادر گزارشاتی از پیشرفت عارضه راش پوستی به شرایط جدی تر شامل سندرم استیونس-جانسون و نکرولیز اپیدرمال سمی وجود دارد.
اختلالات کلیوی و دستگاه ادراری
عوارض بسیار نادر: التهاب مثانه استریل
اختلالات عمومی و محل تزریق
نادر: تب حاصل از دارو
تداخلات دارویی:
در بیماران مبتلا به نقص سیستم ایمنی واکسیناسیون با واکسن های حاوی ارگانیسم های زنده توصیه نمی شود.
مطالعات حیوانی نشان داده است، در بیمارانی که فنیل بوتازون مصرف می کنند ممکن است لازم باشد که دوز استاندارد لوکران کاهش یابد، زیرا احتمال سمیت کلرامبوسیل افزایش می یابد.
مصرف در کودکان
لوکران ممکن است در کودکان جهت درمان بیماری هوچکین و لنفوم غیر هوچکین مصرف شود. رژیم درمانی و دوز دارو مشابه بزرگسالان است.
مصرف در دوران بارداری و شیردهی:
کلرمبوسیل ممکن است باعث سرکوب عملکرد تخمدان شود. مواردی از آمنوره به دنبال مصرف لوکران گزارش شده است.
آزواسپرمی به دنبال درمان با لوکران گزارش شده است با وجود آنکه کل دوز لازم برای بروز این عارضه حداقل 400 میلی گرم براورد شده است. درجاتی از بهبود اسپرماتوژنز در بیماران مبتلا به لنفوم تحت درمان با لوکران با دوز مجموع 410 تا 2600 میلی گرم گزارش شده است.
لوکران مانند دیگر ترکیبات سیتوتوکسیک دارای خواص تراتوژن می باشد و در صورت مصرف این دارو توسط خانم یا آقا، روش های موثر پیش گیری از بارداری باید در نظر گرفته شود.
از مصرف لوکران در طول بارداری تا جای ممکن خصوصا در سه ماهه اول بارداری باید خودداری نمود. برای هر بیمار، احتمال مضرات دارو بر روی جنین نسبت به فواید دارو برای مادر باید سنجیده شود.
مادران در طول درمان با لوکران باید از شیردهی خودداری نمایند.
در بیماران مبتلا به نقص سیستم ایمنی واکسیناسیون با واکسن های حاوی ارگانیسم های زنده توصیه نمی شود.
مطالعات حیوانی نشان داده است، در بیمارانی که فنیل بوتازون مصرف می کنند ممکن است لازم باشد که دوز استاندارد لوکران کاهش یابد، زیرا احتمال سمیت کلرامبوسیل افزایش می یابد.
مصرف در کودکان
لوکران ممکن است در کودکان جهت درمان بیماری هوچکین و لنفوم غیر هوچکین مصرف شود. رژیم درمانی و دوز دارو مشابه بزرگسالان است.
مصرف در دوران بارداری و شیردهی:
کلرمبوسیل ممکن است باعث سرکوب عملکرد تخمدان شود. مواردی از آمنوره به دنبال مصرف لوکران گزارش شده است.
آزواسپرمی به دنبال درمان با لوکران گزارش شده است با وجود آنکه کل دوز لازم برای بروز این عارضه حداقل 400 میلی گرم براورد شده است. درجاتی از بهبود اسپرماتوژنز در بیماران مبتلا به لنفوم تحت درمان با لوکران با دوز مجموع 410 تا 2600 میلی گرم گزارش شده است.
لوکران مانند دیگر ترکیبات سیتوتوکسیک دارای خواص تراتوژن می باشد و در صورت مصرف این دارو توسط خانم یا آقا، روش های موثر پیش گیری از بارداری باید در نظر گرفته شود.
از مصرف لوکران در طول بارداری تا جای ممکن خصوصا در سه ماهه اول بارداری باید خودداری نمود. برای هر بیمار، احتمال مضرات دارو بر روی جنین نسبت به فواید دارو برای مادر باید سنجیده شود.
مادران در طول درمان با لوکران باید از شیردهی خودداری نمایند.
1 ـ مصرف مایعات کافی و یا تجویز آلوپورینول از بروز سمیت کلیوی ناشی از بالا رفتن اسیداوریک دربیماران مبتلا به لوسمی و لنفوم جلوگیری می کند. 2 ـ در صورت بروز سمیت تنفسی یا ایجادبثورات جلدی شدید لازم است مصرف دارو قطع گردد. 3 ـ با توجه به احتمال بروز تضعیف مغزاستخوان کلرامبوسیل باید به فاصله 4-6هفته از تجویز پرتو درمانی یا سایرداروهای شیمی درمانی مورد مصرف قرار گیرد.
توصیه های عمومی:
در صورت بروز مشکل با پزشک خود مشورت کنید
این دارو برای بیماری فعلی شما تجویز شده است .از توصیه آن به دیگران خودداری کنید
دارو دور از دسترس اطفال کودکان نگهداری شود.
دارو را دقیقا مطابق توصیه پزشک استفاده کنید. لوکران بایستی فقط توسط دکتر متخصص درمان سرطان تجویز شود.
هیچ گاه قرص ها را نشکنید، خرد نکنید و نجوید.
توصیه های لازم به بیمار :
توصیه می شود که مصرف و لمس قرص های لوکران بر طبق دستورالعمل کار با داروهای سیتوتوکسیک و همچنین مطابق قوانین و توصیه های رایج باشد.
به دلیل وجود روکش نازک بر روی قرص در صورت سالم بودن روکش، لمس کردن قرص خطری ندارد. قرص های لوکران نباید نصف شوند.
توصیه های عمومی:
در صورت بروز مشکل با پزشک خود مشورت کنید
این دارو برای بیماری فعلی شما تجویز شده است .از توصیه آن به دیگران خودداری کنید
دارو دور از دسترس اطفال کودکان نگهداری شود.
دارو را دقیقا مطابق توصیه پزشک استفاده کنید. لوکران بایستی فقط توسط دکتر متخصص درمان سرطان تجویز شود.
هیچ گاه قرص ها را نشکنید، خرد نکنید و نجوید.
توصیه های لازم به بیمار :
توصیه می شود که مصرف و لمس قرص های لوکران بر طبق دستورالعمل کار با داروهای سیتوتوکسیک و همچنین مطابق قوانین و توصیه های رایج باشد.
به دلیل وجود روکش نازک بر روی قرص در صورت سالم بودن روکش، لمس کردن قرص خطری ندارد. قرص های لوکران نباید نصف شوند.
کلرامبوسیل به خوبی و باسرعت از مجرای گوارش جذب می شود.متابولیسم آن کبدی و نیمه عمر آن تقریب 5ساعت است . حداکثر غلظت پلاسمایی داروپس از یک ساعت بوجود می آید. اثردرمانی آن معمولا پس از 3-4 هفته ظاهرمی شود. دفع این دارو کلیوی است .
کلرامبوسیل بطورغیراختصاصی بر چرخه سلولی تأثیرگذارده و برای سلولهایی که در حال تکثیرنیستند. نیز سمی است .
کلرامبوسیل در درمان لوسمی و لنفوم های هوچکینی وغیرهوچکینی مصرف می شود. این دارو به عنوان کاهنده فعالیت سیستم ایمنی نیزمصرف می شود.مقدار مصرف: بزرگسالان درمان لوسمی لنفوسیتیک مزمن، لنفوم های هوچکینی و غیر هوچکینی در شروع درمان 0.1-0.2 mg/kg ( معمولا 4تا 10 میلی گرم ) یک یا چند بار در روزمصرف می شود. درمان متناوب به فاصله دو هفته باعث کاهش عوارض خونی دارومی گردد در این صورت مقدار مصرف اولیه 0.4 mg/kg می باشد که هر دو هفته یکبار تا0.1 mg/kg قابل افزایش است تا میزان موثریا سمی دارو حاصل شده و به این ترتیب مقدار مصرف دارو تنظیم می گردد. به عنوان کاهنده ایمنی در درمان سندرم نفروتیک mg/kg 0.2 ـ 0.1 یکبار درروز به مدت 12 ـ 8 هفته مصرف می شود.حداکثر میزان مصرف این دارو 14 mg/kg و حداکثر دوره درمان 12 هفته می باشد.برخی از پزشکان میزان مصرف را8/2 mg/kg و حداکثر دوره درمان را شش هفته توصیه می کنند. کودکان در لوسمی لنفوسیتیک مزمن،لنفوم های هوچکینی 0.1-0.2 mg/kg یک یاچند بار در روز مصرف می شود. میزان مصرف به عنوان کاهنده ایمنی در سندرم نفروتیک مشابه مقدار مصرف بزرگسالان است .
شکل و قدرت دارویی:
دارو به صورت قرص روکش دار حاوی 2 میلی گرم کلرامبوسیل می باشد
قرص های لوکران قهوه ای، گرد و محدب می باشند. در یک سمت قرص "GX EG3" و در سمت دیگر "L" حک شده است. لوکران درون بطری شیشه ای کهربایی دارای درب مخصوص جهت ممانعت از دسترسی کودکان عرضه می شود.
موارد مصرف :
لوکران در موارد زیر مصرف می شود:
بیماری هوچکین، انواع خاصی از لنفوم غیر هوچکین، لوسمی لنفوسیتی مزمن، Waldenstorm’s macroglobulinaemia
مقدار و نحوه مصرف :
مصرف در بزرگسالان
بیماری هوچکین
این دارو به صورت تک درمانی، به عنوان درمان تسکینی در بیماری پیشرفته استفاده می شود. دوز معمول دارو 2/0 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به صورت روزانه تجویز می شود. مدت مصرف دارو 4 تا 8 هفته می باشد.
لوکران معمولا به عنوان جزئی از ترکیب درمانی ها و رژیم های درمانی معمول، مورد استفاده قرار می گیرد.
لوکران به عنوان جایگزین نیتروژن موستارد تجویز می شود. با این تفاوت که با وجود نتیجه درمانی یکسان، عوارض جانبی کمتری دارد.
لنفوم غیر هوچکین
دوز اولیه معمول این دارو به صورت تک درمانی به میزان 1/0 الی 2/0 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به صورت روزانه برای مدت 4 تا 8 هفته می باشد. سپس درمان نگهدارنده یا به صورت کاهش دوز روزانه دارو و یا ایجاد تناوب در دوره های درمانی انجام می پذیرد.
لوکران جهت درمان بیماران مبتلا به لنفوم لنفوسیتی منتشر و پیشرفته و همچنین در بیمارانی که بیماریشان پس از رادیوتراپی عود کرده باشد استفاده می شود.
تفاوت قابل توجهی در پاسخ دهی بیمار به درمان با لوکران در درمان به صورت تک درمانی و درمان به صورت ترکیبی در بیماران مبتلا به لنفوم لنفوسیتی پیشرفته غیر هوچکینی وجود ندارد.
لوسمی لنفوسیتی مزمن
درمان با لوکران معمولا پس از بروز علائم و یا زمانی که شواهد اختلال عملکرد مغز استخوان وجود داشته باشد (موارد نارسایی مغز استخوان را شامل نمی شود)، شروع می شود. اختلال مغز استخوان از طریق شمارش سلول های خونی محیطی تشخیص داده می شود.
دوز اولیه لوکران معمولا به میزان 15/0 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به صورت روزانه می باشد که تا زمان کاهش تعداد لوکوسیت ها به 000 10 در میکرولیتر ادامه دارد. درمان ممکن است 4 هفته پس از پایان دوره اول از سر گرفته و با دوز 1/0 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به صورت روزانه ادامه داده شود.
در بخشی از بیماران، معمولا پس از 2 سال درمان، تعداد لوکوسیت های خون کاهش می یابد و به میزان طبیعی می رسد. بزرگی طحال و غدد لنفاوی غیر محسوس بوده و همچنین نسبت لنفوسیت ها در مغزاستخوان به کمتر از 20 درصد کاهش می یابد.
بیماران مبتلا به نارسایی مغز استخوان ابتدا باید با پردنیزولون تحت درمان قرار گیرند. درمان با لوکران باید پس از حصول بازیابی مغز استخوان شروع شود.
پیرو مقایسه تجویز دوره ای (متناوب) دارو با دوز بالا با مصرف روزانه دارو مشخص شد که تفاوت قابل توجهی در اثربخشی و فراوانی عوارض جانبی بین دو روش درمان وجود ندارد.
Waldenstorm’s macroglobulinaemia
لوکران درمان انتخابی در این مورد مصرف است.
دوز آغازین به میزان 6 تا 12 میلی گرم در روز تا حصول لوکوپنی و در ادامه به میزان 2 تا 8 میلی گرم در روز به طور نامحدود توصیه می شود.
موارد منع مصرف :
با توجه به موارد مصرف خاص دارو، منع مصرف مطلق وجود ندارد.
شکل و قدرت دارویی:
دارو به صورت قرص روکش دار حاوی 2 میلی گرم کلرامبوسیل می باشد
قرص های لوکران قهوه ای، گرد و محدب می باشند. در یک سمت قرص "GX EG3" و در سمت دیگر "L" حک شده است. لوکران درون بطری شیشه ای کهربایی دارای درب مخصوص جهت ممانعت از دسترسی کودکان عرضه می شود.
موارد مصرف :
لوکران در موارد زیر مصرف می شود:
بیماری هوچکین، انواع خاصی از لنفوم غیر هوچکین، لوسمی لنفوسیتی مزمن، Waldenstorm’s macroglobulinaemia
مقدار و نحوه مصرف :
مصرف در بزرگسالان
بیماری هوچکین
این دارو به صورت تک درمانی، به عنوان درمان تسکینی در بیماری پیشرفته استفاده می شود. دوز معمول دارو 2/0 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به صورت روزانه تجویز می شود. مدت مصرف دارو 4 تا 8 هفته می باشد.
لوکران معمولا به عنوان جزئی از ترکیب درمانی ها و رژیم های درمانی معمول، مورد استفاده قرار می گیرد.
لوکران به عنوان جایگزین نیتروژن موستارد تجویز می شود. با این تفاوت که با وجود نتیجه درمانی یکسان، عوارض جانبی کمتری دارد.
لنفوم غیر هوچکین
دوز اولیه معمول این دارو به صورت تک درمانی به میزان 1/0 الی 2/0 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به صورت روزانه برای مدت 4 تا 8 هفته می باشد. سپس درمان نگهدارنده یا به صورت کاهش دوز روزانه دارو و یا ایجاد تناوب در دوره های درمانی انجام می پذیرد.
لوکران جهت درمان بیماران مبتلا به لنفوم لنفوسیتی منتشر و پیشرفته و همچنین در بیمارانی که بیماریشان پس از رادیوتراپی عود کرده باشد استفاده می شود.
تفاوت قابل توجهی در پاسخ دهی بیمار به درمان با لوکران در درمان به صورت تک درمانی و درمان به صورت ترکیبی در بیماران مبتلا به لنفوم لنفوسیتی پیشرفته غیر هوچکینی وجود ندارد.
لوسمی لنفوسیتی مزمن
درمان با لوکران معمولا پس از بروز علائم و یا زمانی که شواهد اختلال عملکرد مغز استخوان وجود داشته باشد (موارد نارسایی مغز استخوان را شامل نمی شود)، شروع می شود. اختلال مغز استخوان از طریق شمارش سلول های خونی محیطی تشخیص داده می شود.
دوز اولیه لوکران معمولا به میزان 15/0 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به صورت روزانه می باشد که تا زمان کاهش تعداد لوکوسیت ها به 000 10 در میکرولیتر ادامه دارد. درمان ممکن است 4 هفته پس از پایان دوره اول از سر گرفته و با دوز 1/0 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به صورت روزانه ادامه داده شود.
در بخشی از بیماران، معمولا پس از 2 سال درمان، تعداد لوکوسیت های خون کاهش می یابد و به میزان طبیعی می رسد. بزرگی طحال و غدد لنفاوی غیر محسوس بوده و همچنین نسبت لنفوسیت ها در مغزاستخوان به کمتر از 20 درصد کاهش می یابد.
بیماران مبتلا به نارسایی مغز استخوان ابتدا باید با پردنیزولون تحت درمان قرار گیرند. درمان با لوکران باید پس از حصول بازیابی مغز استخوان شروع شود.
پیرو مقایسه تجویز دوره ای (متناوب) دارو با دوز بالا با مصرف روزانه دارو مشخص شد که تفاوت قابل توجهی در اثربخشی و فراوانی عوارض جانبی بین دو روش درمان وجود ندارد.
Waldenstorm’s macroglobulinaemia
لوکران درمان انتخابی در این مورد مصرف است.
دوز آغازین به میزان 6 تا 12 میلی گرم در روز تا حصول لوکوپنی و در ادامه به میزان 2 تا 8 میلی گرم در روز به طور نامحدود توصیه می شود.
موارد منع مصرف :
با توجه به موارد مصرف خاص دارو، منع مصرف مطلق وجود ندارد.
محصولات مرتبط
مشاهده همه![بلئومایسین 15[iU] پودر برای سوسپانسیون تزریقی](/bundles/pouyasoft/home/images/darosaz.jpg)
بلئومایسین 15[iU] پودر برای سوسپانسیون تزریقی
400,000 تومان
متوترکسات سدیم 25mg/1mL,2mL تزریقی
12,300 تومان